Η κρινόμενη απόφαση αφορά τη μη κατάπτωση των αστικών κυρώσεων, τις οποίες προβέπει το άρθρο 62 του Ν.2121/1993, δηλαδή την άρση προσβολής του πνευματικού δικαιώματος την παράλειψή της στο μέλλον καθώς και την ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης / αδικαιολόγητου πλουτισμού. Αιτιολογία της απόρριψης είναι ο ισχυρισμός περί καταχρηστικής ενάσκησης του δικαιώματος, όπως αυτή ενσωματώνεται στο 281ΑΚ.
Εν προκειμένω, συμφωνήθηκε προφορικά η χρησιμοποίηση από μη κερδοσκοπική εταιρία ενός οπτικοακουστικού έργου. Σκόπιμο είναι να αναφερθεί ότι, ο δημιουργός του έργου αποκτά απευθείας επ’ αυτού τόσο περιουσιακό όσο και ηθικό δικαίωμα. Απόρροια της κτήσης του περιουσιακού δικαιώματος επί του έργου είναι και η διάθεση αυτού. Ο νόμος περί προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων στο άρθρο 14, επιβάλλει για το έγκυρο της δικαιοπραξίας την τήρηση έγγραφου τύπου ο οποίος μάλιστα είναι και συστατικός. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου, επομένως ενδεχόμενη μη τήρησή της επιφέρει ακυρότητα της καταρτισθήσας δικαιοπραξίας.
Στην εξεταζόμενη υπόθεση λόγω συγγενικού δεσμού ο πνευματικός δημιουργός αρκέστηκε σε προφορική συμφωνία με την αντίδικο, την οποία δεν αμφισβήτησε και επί της οποίας δεν απαίτησε καμία οικονομική αξίωση. Παρά λοιπόν, το γεγονός πως παραλήφθηκε η τήρηση του απαιτούμενου έγγραφου τύπου και παρά την πρόβλεψή του ως απαραίτητο στοιχείο για την σύναψη δικαιοπραξίας, ο δημιουργός με τη συμπεριφορά του προκάλεσε την εύλογη πεποίθηση πως δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του επί του συγκεκριμένου έργου. Αξίζει να σημειωθεί, πως η συμπεριφορά του δημιουργού τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με την δημιουργηθείσα κατάσταση οδηγώντας εν τέλει στη θεώρηση της ανωτέρω άσκησης της αξίωσής του ως καταχρηστική ενάσκηση δικαιώματος.
