Κατά το άρθρο 928 εδ. α του Α.Κ., σε περίπτωση θανατώσεως προσώπου ο υπόχρεος οφείλει να καταβάλει τα νοσήλεια και τα έξοδα κηδείας σ` εκείνον που κατά νόμο βαρύνεται με αυτά.
Η έννοια των εξόδων κηδείας δεν προσδιορίζονται στο νόμο, περιλαμβάνονται, όμως, γενικά σ` αυτά οι δαπάνες για τον ενταφιασμό του σώματος του θανατωθέντος προσώπου, που σχετίζονται ευθέως με το θάνατο αυτού και είναι ανάλογες προς την κοινωνική του θέση, αλλά και όλες εκείνες οι δαπάνες, που, ως εκ του προσώπου του θανόντος και του τόπου της διαμονής του, είναι συνδεδεμένες με το πρόσωπο του θανόντος και τις κρατούσες αντιλήψεις και παραδόσεις του τόπου κατοικίας ή διαμονής του θανόντος (π.χ. χωριό) και ανεξάρτητα από το εάν στην τελευταία περίπτωση οι ίδιες δαπάνες διενεργήθηκαν συγχρόνως σε εκπλήρωση ηθικού καθήκοντος, ή σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του νεκρού.
Με τη συνδρομή δε των πιο πάνω προϋποθέσεων ως έξοδα κηδείας θεωρούνται και τα έξοδα τεσσαρακονθήμερου μνημοσύνου και κατασκευής μαρμάρινου τάφου, όταν αυτά συνηθίζονται όχι μόνο εθιμικά, αλλά και λατρευτικά στην περιφέρεια, ή το χωριό του θανόντος από τις κρατούσες αντιλήψεις και παραδόσεις.
