Η καθιέρωση του τεκμηρίου του 1/3 του συνολικού χρόνου ως ελαχίστου χρόνου επικοινωνίας του τέκνου με τον δικαιούχο αυτής είναι ο λόγος για τον οποία η διάταξη του αρ. 1520 ΑΚ εντάσσεται στις πιο πολυσυζητημένες, μετά τις τροποποιήσεις που επέφερε ο ν. 4800/2021. Πρόκειται, ουσιαστικά, για έναν περιορισμό στην κρίση των δικαστηρίων, καθώς υπήρχαν μομφές ότι οι δικαστικές αποφάσεις, κατά πάγια τακτική, όριζαν περιορισμένο χρόνο επικοινωνίας στον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο.
Ο τρόπος κατανομής του τεκμηρίου του 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας εξειδικεύεται κατά περίπτωση νομολογιακά. Κατά κανόνα, θα πρέπει να υπάρχει συνδυασμός εβδομαδιαίας, μηνιαίας και ετήσιας κατανομής του χρόνου, ώστε το τέκνο να έχει φυσική επικοινωνία και με τους δύο γονείς του σε σταθερή βάση.
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η κατανομή της επικοινωνίας ημερολογιακά, όπως καθόρισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ’ αρ. 5013/2021 απόφασή του: « α) κάθε Τρίτη και Πέμπτη από ώρα 16.00 έως 21.00, β) κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα από ώρα 19.00 της Παρασκευής έως ώρα 19.00 της Κυριακής, γ) Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, εναλλάξ ανά έτος, από ώρα 11.00 της 23ης Δεκεμβρίου έως ώρα 20.00 της 30ης Δεκεμβρίου τα μονά έτη και από ώρα 11.00 της 30ης Δεκεμβρίου έως ώρα 20.00 της 6ης Ιανουάριου τα ζυγά έτη, δ) Κατά τις εορτές του Πάσχα εναλλάξ ανά έτος από ώρα 11.00 της Μεγάλης Δευτέρας έως ώρα 20.00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου τα μονά έτη και από ώρα 11.00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου έως ώρα 20.00 της Κυριακής του Θωμά τα ζυγά έτη και ε) Κατά τις θερινές διακοπές, δεκαπέντε (15) ημέρες κατά τον μήνα Ιούλιο και δεκαπέντε (15) ημέρες κατά τον μήνα Αύγουστο και συγκεκριμένα από ώρα 11.00 της 1ης εκάστου μηνός έως ώρα 20.00 της 15ης εκάστου μηνός
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το τεκμήριο αυτό δεν δεσμεύει το Δικαστήριο αλλά χρησιμοποιείται κυρίως ως κατευθυντήρια γραμμή για την κατανομή του χρόνου επικοινωνίας. Το Δικαστήριο μπορεί να καθορίσει μικρότερο ή μεγαλύτερο χρόνο επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, πάντοτε με γνώμονα να μην διαταράσσεται η καθημερινότητα του παιδιού.