Μία ενδιαφέρουσα απόφαση αναφορικά με το τεκμήριο αθωότητας και την αστική ευθύνη εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η υπόθεση (Fleischner κατά Γερμανίας) αφορά στην αστική ευθύνη που είχε διαπιστωθεί σε υπόθεση απαγωγής, παρά την προηγούμενη διακοπή της ποινικής διαδικασίας εναντίον του προσφεύγοντα.
Συγκεκριμένα, ο προσφεύγων και τέσσερα ακόμα άτομα, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, κατηγορήθηκαν για απαγωγή.
Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν, αλλά η ποινική διαδικασία εναντίον του προσφεύγοντος διακόπηκε, καθώς κρίθηκε ακαταλόγιστος τον Αύγουστο του 2011.
Στη συνέχεια, το θύμα προσέφυγε επιτυχώς σε αστικό δικαστήριο εναντίον του προσφεύγοντος και των άλλων κατηγορουμένων.
Ειδικότερα, το 2011 το αστικό δικαστήριο στηρίχθηκε στις διαπιστώσεις των πραγματικών περιστατικών που διατυπώθηκαν στην απόφαση που εκδόθηκε από ποινικό δικαστήριο, επιδικάζοντας αποζημίωση στο θύμα της απαγωγής.
Το αστικό δικαστήριο θεμελίωσε την ύπαρξη αστικής ευθύνης του προσφεύγοντος, παρά τη διακοπή της ποινικής διαδικασίας εις βάρος του.
Έπειτα από την απόρριψη των ένδικων μέσων κατά της απόφασης, ο προσφέυγων υποστήριξε ενώπιον του ΕΔΔΑ ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 2 (τεκμήριο αθωότητας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς κρίθηκε ότι υπέχει αστική ευθύνη, παρόλο που η ποινική διαδικασία εναντίον του είχε διακοπεί.
Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ, το αρμόδιο αστικό δικαστήριο προέβη σε χωριστή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, αξιολογώντας επίσης "πρόσθετα στοιχεία" και όχι τα "ίδια πραγματικά περιστατικά" για την θεμελίωση της αστικής ευθύνης.
Το ΕΔΔΑ υπενθυμίζει ότι πρέπει να υπάρχει επιπρόσθετη προσοχή κατά τη διατύπωση της αιτιολογίας σε μια πολιτική απόφαση μετά τη διακοπή ποινικής διαδικασίας.
Εντούτοις, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τη φύση και το πλαίσιο της αστικής διαδικασίας στην προκειμένη περίπτωση, θεωρεί ότι η διαπίστωση αστικής ευθύνης δεν ήταν αντίθετη με την τεκμήριο αθωότητας, συνεπώς δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 2 της Σύμβασης.
