Ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αρ. 818/2023 Απόφασή του έκρινε επί απόρριψης αιτήματος αναβολής της κατηγορουμένης λόγω κωλύματος του συνηγόρου υπεράσπισης της τελευταίας, ο οποίος ήταν ασθενής. Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Πατρών απέρριψε το αίτημα αναβολής ή διακοπής της δίκης, αναφέροντας ότι η ιατρική γνωμάτευση που προσκόμισε στο δικαστήριο ο συνήγορος υπεράσπισης (μέσω συνεργάτη του) δεν μπορούσε να γίνει δεκτή, καθώς δεν προερχόταν από δημόσιο νοσοκομείο ή από ιατρό πρωτοβάθμιας υγείας. Ως εκ τούτου απέρριψε το αίτημα αναβολής, ενώ δεν απάντησε καθόλου στο αίτημα για διακοπή της δίκης που προβλήθηκε νόμιμα.
Με βάση τα ανωτέρω, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η απόρριψη του αιτήματος αναβολής, με το σκεπτικό για το οποίο αυτό απορρίφθηκε, δεν περιέχει την απαιτούμενη από το νόμο ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, καθώς δεν αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης το αποδεικτικό μέσο από το οποίο το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η επίμαχη ιατρική γνωμάτευση δεν προερχόταν από ιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και ως εκ τούτου, κατέληξε στην κρίση ότι δεν ήταν βάσιμος ο λόγος αναβολής της δίκης, λόγω ασθενείας του ανωτέρω συνηγόρου της αναιρεσείουσας, ούτε εκτίθεται στην ίδια απόφαση κάποιο άλλο αντίθετο αποδεικτικό μέσο για την κατάσταση της υγείας του εν λόγω συνηγόρου που να δικαιολογεί την απόρριψη του αιτήματος. Επίσης, η αναφορά στην παρεμπίπτουσα απόφαση, ότι η υπόθεση εισαγόταν στο Δικαστήριο εκ νέου, αφού αυτή είχε ήδη αναβληθεί μία φορά και η επίκληση του κινδύνου παραγραφής της πράξης, δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσουν την επιβαλλόμενη από το Σύνταγμα και τον ΚΠοινΔ αιτιολογία για την απόρριψη του αιτήματος αναβολής της δίκης. Πέραν τούτου όμως υποβλήθηκε κατά τα προαναφερθέντα, και επικουρικό αίτημα διακοπής της δίκης, που είναι αυθύπαρκτο και διάφορο από το αίτημα αναβολής, στο οποίο το Δικαστήριο υποχρεούντο, εφόσον απέρριψε το αίτημα αναβολής, να απαντήσει με αιτιολογημένη απόφαση του, πλην όμως το απέρριψε άνευ οποιασδήποτε αιτιολογίας.
Με βάση τα ανωτέρω, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι στην προκειμένη περίπτωση συνέτρεξαν οι εξής αναιρετικοί λόγοι: α) ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ λόγος, σχετικά με την έλλειψη της επιβαλλόμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 στου Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας στην υπ' αριθμ. 166/2023 παρεμπίπτουσα απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πατρών, ως προς την απόρριψη του αιτήματος της αναβολής της δίκης, κατ' άρθρο 349 ΚΠΔ, λόγω σημαντικών αιτίων (ασθένεια) στο πρόσωπο του συνηγόρου της κατηγορουμένης και ήδη αναιρεσείουσας, καθώς και ως προς την απόρριψη του επικουρικώς υποβληθέντος αιτήματος διακοπής της δίκης για την ίδια αιτία, και β) ο αναιρετικός λόγος της απόλυτης ακυρότητας, λόγω παραβίασης των διατάξεων που καθορίζουν την εκπροσώπηση και υπεράσπιση του κατηγορουμένου (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ.Α' σε συνδυασμό με άρθρα 171 παρ. 1 εδ. δ' ν.ΚΠΔ και 6 παρ. 1, 3 εδ. γ' ΕΣΔΑ). Τέλος η μετά την αναιτιολόγητη απόρριψη του αιτήματος αναβολής άλλως διακοπής απόρριψη της έφεσης της εκκαλούσας κατηγορουμένης και ήδη αναιρεσείουσας ως ανυποστήρικτης, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 167/2023 απόφαση ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' ΚΠοινΔ λόγο αναίρεσης για παράνομη απόρριψη της έφεσης ως ανυποστήρικτης, ο οποίος και πρέπει να γίνει δεκτός.
Ως εκ τούτου, η ανωτέρω απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πατρών αναιρέθηκε για τους ανωτέρω λόγους και η υπόθεση παραπέμφθηκε προκειμένου να εκδικαστεί εκ νέου από το ίδιο δικαστήριο με νέα σύνθεση, απαρτιζόμενη από διαφορετικούς δικαστές από αυτούς που δίκασαν την προσβαλλόμενη απόφαση.
