Στα άρθρα 206επ. του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας καθιερώνεται για πρώτη φορά στο ελληνικό διοικητικό δικονομικό δίκαιο η δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων. Βέβαια θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι προαπαιτούμενο της αίτησης αναστολής δικαστικής απόφασης είναι η άσκηση του ένδικου μέσου. Στη θεωρία πάντως έχει υποστηριχθεί και η άποψη ότι όσο διαρκεί η προθεσμία άσκησης του ένδικου μέσου ή και πριν αυτή η προθεσμία εκκινήσει, μπορεί να ανασταλεί η δικαστική απόφαση που πρόκειται να προσβληθεί με ένδικο μέσο, ύστερα από αίτηση οποιουδήποτε διαδίκου. Μια τέτοια άποψη θα καθιστούσε τη δικαστική προστασία ανεπίκαιρη.
Καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο για τη χορήγηση της αναστολής είναι το τριμελές ή μονομελές δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί το ένδικο μέσο, εφόσον αυτό είναι αρμόδιο για την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης. Σε περίπτωση αναρμοδιότητας η σχετική αίτηση παραπέμπεται στο αρμόδιο δικαστήριο υποχρεωτικά μαζί με την κύρια υπόθεση.
Τέλος όσον αφορά τους λόγους της αναστολής εκτέλεσης δικαστικής απόφασης αυτοί είναι η ανεπανόρθωτη βλάβη ή η δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη σε περίπτωση ευδοκίμησης του ένδικου μέσου. Επιπρόσθετα, αν το δικαστήριο εκτιμά ότι το ένδικο μέσο είναι προδήλως βάσιμο, μπορεί να δεχθεί την αίτηση αναστολής, ακόμη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης Απόφασης δεν κρίνεται ως ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη.
