Πρόκειται για την περίπτωση που ο φορολογούμενος παραλείπει να πληρώσει εμπρόθεσμα φορολογική οφειλή που έχει βεβαιωθεί ταμειακά σε βάρος του από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές. Ο φορολογούμενος δεν επενεργεί εδώ κατά τη διαδικασία προσδιορισμού και ταμειακής βεβαίωσης του φόρου, ωστόσο, παραλείπει υπαίτια να καταβάλει τον οφειλόμενο φόρο, με αποτέλεσμα το κράτος να στερείται των κρίσιμων για τη λειτουργία εσόδων.
Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να πει πως έννομο αγαθό που προστατεύεται με την ποινικοποίηση του εγκλήματος της φοροδιαφυγής είναι η κρατική οικονομία και η προστασία των εσόδων που έχει το κράτος από τη φορολογία εισοδήματος, η περιουσία του δημοσίου ως fiscus.
Ως υποκείμενο του εγκλήματος που περιγράφεται στο άρθρο 258 ΠΚ είναι ο υπάλληλος με την έννοια των άρθρων 13 στ. α΄ ΠΚ και 263Α ΠΚ και ως αντικείμενο χρήματα ή άλλα κινητά πράγματα. Τα τελευταία θα πρέπει να είναι ξένα για τον υπάλληλο χωρίς να έχει σημασία ποιος είναι ιδιοκτήτης αυτών -το Δημόσιο, άλλο νομικό πρόσωπο του 263Α ΠΚ ή τρίτος, αρκεί να μην είναι ο ίδιος.
Σύμφωνα με τη σχετική διάταξη του άρθρου 404 ΠΚ, τοκογλυφία διαπράττει όποιος κατά την παροχή ή την παράταση της προθεσμίας πληρωμής, κατά την ανανέωση ή την προεξόφληση δανείου, συνομολογεί ή παίρνει για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το κατά το νόμο θεμιτό ποσοστό του τόκου και όποιος επιδιώκει την εκπλήρωση τοκογλυφικών ωφελημάτων που πηγάζουν από αυτή την απαίτηση, τιμωρούμενος, αν επιχειρεί κατ` επάγγελμα ή κατά συνήθεια με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.
Κατά η διάταξη του άρθρου 45 παρ. 1 του ν. 3691/2008 ” πρόληψη κλπ νομιμοποίησης παράνομων εσόδων κλπ “, τιμωρείται ο υπαίτιος πράξεων νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Ως νομιμοποίηση κατ’ άρθρο 2 του ίδιου νόμου θεωρείται:
Σύμφωνα με το άρθρο 17 Σ «1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους … 2. Κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει…».
Η διάκριση σε εγκλήματα «λευκού κολλάρου ή περιλαιμίου» και σε εγκλήματα «μπλε κολλάρου» και πιο συγκεκριμένα ο όρος εγκληματικότητα «λευκού κολλάρου» προήλθε από τον Αμερικανό εγκληματολόγο Ε.H. Sutherland (1883-1950).
Το έγκλημα του άρθρου 237 ΠΚ θεσπίστηκε ως βαρύτερη περίπτωση δωροδοκίας λόγω της αυξημένης απαξίας που εμφανίζει η παρέμβαση στη δικαστική κρίση με το χρηματισμό δικαστικών λειτουργών. Η αμεροληψία και η αντικειμενικότητα έχουν αναμφισβήτητα μεγαλύτερη αξία ειδικά για τη δικαιοσύνη στην οποία απευθύνεται ο πολίτης προκειμένου να άρει τις σε βάρος του αδικίες. Ως αποτέλεσμα του εγκλήματος αυτού που είναι να καθίσταται η δικαστική κρίση αντικείμενο εξαγοράς και γι αυτό το λόγο θα πρέπει η ποινική μεταχείριση της συμπεριφοράς να είναι αυστηρότερη.
Η εγκληματική συμπεριφορά που περιγράφεται στην αντικειμενική υπόσταση του άρθρου 235 ΠΚ συνίσταται στην απαίτηση ή λήψη από τον υπάλληλο ωφελημάτων οποιασδήποτε φύσης ή στην αποδοχή της υπόσχεσης αυτών, προκειμένου να προβεί σε ενέργεια ή παράλειψη που ανάγεται στα καθήκοντά του ή αντίκειται σ’ αυτά. Υποκείμενο δε τέλεσης του εγκλήματος της παθητικής δωροδοκίας μπορεί να είναι μόνο πρόσωπο που έχει την ιδιότητα του υπαλλήλου. Για να στοιχειοθετηθεί η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος χρειάζεται δόλος, αρκεί και ο ενδεχόμενος.
Our firm has an excellent reputation and is known for providing quality, individualized service and attention to clients needing services. Our team members are specialized in different fields of law. Do not hesitate to contact us and we will redirect you to the most suitable lawyer taking into account the nature of your case.
